Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Συνέλευση του Στεκιού την Τετάρτη 23 Μαίου

Την Τετάρτη 23 Μαίου το Στέκι της Χαραυγής θα κάνει την τακτική του συνέλευση στα γραφεία του (Πεντέλης 12) και ώρα 8.00 μμ. και εδώ το κυρίως κείμενο της ανάρτησης.
Διαβάστε περισσότερα!

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

«Μεγάλες Νύχτες - Μικρά Ξημερώματα» : Αφιέρωμα στο 1968

Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ 68

Αν θα μπορούσε μία χρονιά να θεωρηθεί ως η κορυφαία του 20ου αιώνα σε επίπεδο παγκόσμιας κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής, αυτή σίγουρα θα ήταν η χρονιά του 1968. Από την Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα μέχρι τις διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ στις ΗΠΑ, από την Άνοιξη της Πράγας στη Τσεχοσλοβακία μέχρι τους αντάρτες Τουπαμάρος της Ουρουγουάης και από τα Εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στην Αφρική μέχρι το Γαλλικό Μάη, όλος ο πλανήτης βρισκόταν σε αναβρασμό.

Ένας άνεμος αμφισβήτησης και διεκδίκησης σάρωνε και τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα εγκαθιστώντας την αισιοδοξία της επανάστασης. Ύστερα από τέσσερις δεκαετίες και παραπάνω, το 1968, ως εφαλτήριο συζήτησης και αφορμή προβληματισμού παραμένει παρόν.





Στα πλαίσια αυτά το Στέκι της Χαραυγής διοργανώνει δύο προβολές – αφιερώματα στη σημαντική αυτή χρονιά και συζητάει για όλα αυτά που συνέβησαν τότε και συνεχίζουν να επηρεάζουν το σήμερα. Τη Δευτέρα αυτή λοιπόν 23 Μαΐου στις 8:30 μ.μ. θα προβληθεί στα γραφεία του Στεκιού η ταινία του Ουίλιαμ Κλάιν «Μεγάλες Νύκτες - Μικρά Ξημερώματα» ως αφετηρία συζήτησης και διαλόγου.

"Μεγάλες νύχτες, μικρά ξημερώματα "
Του Ουίλιαμ Κλάιν


Ο Μάης του ‘68 μέσα από τα μάτια του διάσημου Αμερικάνου φωτογράφου William Klein, που ζούσε εκείνη την εποχή στο Παρίσι. Από τις πρώτες συναντήσεις στη Σορβόννη έως την κατάληψη του θεάτρου Οντεόν. Οι ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές ομιλίες του τότε Γάλλου προέδρου Σάρλ Ντε Γκωλ. Οι πρωταγωνιστές και τα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία. Η κάμερα του Ουίλιαμ Κλάιν θα βρεθεί στους δρόμους, δίπλα στους διαδηλωτές, θα καλύψει τις καθημερινές συγκρούσεις με την αστυνομία, θα καταγράψει τα συνθήματα και το πάθος.Η ταινία «Grands Soirs & Petits Matins» γυρίστηκε το 1968, αλλά ανακαλύφθηκε δέκα χρόνια αργότερα, όταν η ευφορία εκείνων των ημερών είχε πλέον ξεθυμάνει. Καταγράφει με τρόπο μοναδικό τη σύγχυση, μα και τον ενθουσιασμό εκείνων των ημερών των διαδηλώσεων στο Καρτιέ Λατέν. Το ντοκιμαντέρ του Κλάιν είναι ένα «ομιλούν» φιλμ που καταγράφει το ηλεκτρισμένο κλίμα του Μάη του ‘68, όταν όπως είπε αργότερα ο σκηνοθέτης, «οι πάντες ήθελαν να ακούν τους πάντες».


Διαβάστε περισσότερα!

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ

ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1944

67 Χρόνια μετά τιμούμε το ενωτικό μήνυμα της Εθνικής Αντίστασης αγωνιζόμενοι :

• Ενάντια στην οικονομική υποδούλωση και την πολιτική κηδεμονία της χώρας
• Για την ανατροπή των οικονομικών μέτρων και του μνημονίου Κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
Κυριακή 22 Μαΐου 11.30 πμ Πλατεία πρώην Δημαρχείου Υμηττού



Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ :

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ
Ο εφετινός εορτασμός του Κάστρου βρίσκει το λαό μας αντιμέτωπο με την πιο βάρβαρη επίθεση που δέχεται από το σύστημα σε όλα τα στοιχειώδη δικαιώματα της ζωής του.
Η επίθεση αυτή, που επιχειρείται από την ”ιερά συμμαχία” κυβέρνησης, Ε.Ε. και ΔΝΤ, έχει σαν αποτέλεσμα το βίαιο σάρωμα κάθε δικαιώματος για σταθερή δουλειά, ασφάλιση, πρόνοια, υγεία, παιδεία καθώς και την εκχώρηση και εκποίηση όλης της δημόσιας περιουσίας. Εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών καταργούνται, συλλογικές συμβάσεις ακυρώνονται, εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιούνται, μισθοί και συντάξεις συρρικνώνονται, η ανεργία και η ανασφάλεια κυριαρχούν. Όλα για το κεφάλαιο, ξένο και εγχώριο, και ας καταστραφεί ο λαός.
Η εθνική μας ανεξαρτησία συρρικνώνεται ολοένα και περισσότερο, η εξάρτηση της χώρας βαθαίνει, με μόνη διέξοδο για την ανατροπή όλων αυτών να είναι οι μαζικοί λαϊκοί αγώνες . Όλα αυτά συνοδεύονται από την πιο άγρια καταστολή που τείνει να γίνει κανόνας. Κάθε διαμαρτυρία εργαζομένων και νεολαίας αντιμετωπίζεται με δολοφονικές, στην κυριολεξία, επιθέσεις όλου του κατασταλτικού κρατικού μηχανισμού. Από την άλλη σήμερα περισσεύουν τόσο η απονεύρωση της ιστορικής μνήμης όσο και οι ενέργειες που ξεκινούν από μια ιδιοκτησιακή αντίληψη του ηρωικού αγώνα της Εθνικής Αντίστασης και οι οποίες στα πλαίσια αυτά επιμένουν σε διοργάνωση ξεχωριστών κομματικών «παρελάσεων» που δεν ανταποκρίνονται ούτε στις ανάγκες της εποχής ούτε, πολύ περισσότερο, στην ιστορία του λαού μας.

Δημοκράτες-Δημοκράτισες

Η Εθνική Αντίσταση μεγαλούργησε γιατί κατόρθωσε και ένωσε το λαό. Έδωσε ηρωικές μάχες και έκανε αμέτρητες θυσίες. Ο λαός έδινε απλόχερα ακόμη και τη ζωή του – όπως οι τρεις Επονίτες – για τα ιδανικά της λευτεριάς ενάντια στους ξένους και εγχώριους εκμεταλλευτές. Γι’ αυτό τιμούμε αυτούς τους αγώνες συμμετέχοντας μαζικά στον εορτασμό του Κάστρου του Υμηττού.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
Κυριακή 22 Μαΐου 11.30 πμ πλατεία πρ. Δημαρχείου Υμηττού






Διαβάστε περισσότερα!

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Το πρώην αεροδρόμιο να γίνει Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού !

H «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού»
προγραμματίζει το επόμενο διάστημα
με την στήριξη του Δήμου Ελληνικού –Αργυρούπολης
μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων με γενικό τίτλο
«Φεστιβάλ αντίστασης και δημιουργίας στο Ελληνικό»
στα πλαίσια των γενικότερων κινητοποιήσεων
για την αποτροπή των κυβερνητικών σχεδίων εκποίησης, ιδιωτικοποίησης και δόμησης
του χώρου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά.



Για το ξεκίνημα του Φεστιβάλ, προγραμματίζεται
μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης την Κυριακή 22 Μαΐου
από τις 5 το απόγευμα έως το βράδυ.
Οι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που συμμετέχουν είναι:
Γιώργος Μεράντζας, Γιώργος Τζώρτζης, Καλλιόπη Βέττα, Γιάννης Κ. Ιωάννου, Ρίτα Αντωνοπούλου και Λευτέρης Πουλιού, Χρήστος Κωνσταντίνου, Στάθης Δρογώσης, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Γεωργία Βεληβασάκη, Ηλίας Λιούγκος, Λόλεκ, Ηλίας Βαμβακούσης, Δημήτρης Αρναούτης, Χάνομαι γιατί ρεμβάζω, Σπύρος Γραμμένος, Ζακ Στεφάνου, Πάνος Μουζουράκης, Νίκος Πλάτανος και Νεφέλη Κουρή, Ομάδα κρουστών εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, ElektroBalkana, Drama Queen, Sun of beach, Lost bodies.
Για το σύνολο των εκδηλώσεων που σχεδιάζονται το επόμενο διάστημα στο Ελληνικό
θα υπάρξει ειδική ανακοίνωση.

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στον προαύλιο χώρου του γηπέδου μπάσκετ στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού.
Πρόσβαση από Παραλιακή Λεωφ. Ποσειδώνος (τραμ: στάση Ελληνικό και 1η Αγ.Κοσμά)

Διαβάστε περισσότερα!

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Απλήρωτοι στο δήμο Δάφνης σε παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ Ν.Π.Δ.Δ
«ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ – ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΗΜΟΥ ΔΑΦΝΗΣ-ΥΜΗΤΤΟΥ».

Δάφνη , 16 Μαίου 2011.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ -ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων των παιδιών των Παραρτημάτων του Ν.Π.Δ.Δ «Δημοτικοί Βρεφονηπιακοί – Παιδικοί Σταθμοί Δήμου Δάφνης – Υμηττού» συμπαραστέκεται στους εργαζόμενους των βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών του Δήμου Δάφνης-Υμηττού, που με διάφορες προφάσεις και προσχήματα είναι απλήρωτοι από τις 15 Μαρτίου 2011.

Ταυτόχρονα εκφράζουμε τη συνεχώς αυξανόμενη αγωνία και ανησυχία μας, καθώς διαπιστώνουμε ότι οι βρεφονηπιακοί-παιδικοί σταθμοί υπολειτουργούν και χάνουν όλο και περισσότερο τον αμιγώς παιδαγωγικό τους χαρακτήρα. Τείνουν να μετατραπούν σε χώρους «παιδοφύλαξης» και μόνο. Οι σημαντικές ελλείψεις προσωπικού, τα υπεράριθμα παιδιά στα τμήματα, η άρνηση των προμηθευτών να εφοδιάσουν τους παιδικούς σταθμούς με τα απολύτως αναγκαία τρόφιμα και πετρέλαιο, ακόμη και γραφική ύλη, γιατί δεν πληρώνονται από το Δήμο, δημιουργούν κλίμα καθημερινής ανασφάλειας τόσο σ΄ εμάς τους γονείς όσο και στους εργαζόμενους, αλλά πολύ περισσότερο στα παιδιά μας. Παρατηρούμε λοιπόν μια αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και ένα Δήμο που αδυνατεί να εξυπηρετήσει βασικές ανάγκες των δημοτών.

Καλούμε το Δήμαρχο Δάφνης-Υμηττού να προβεί στην άμεση εξόφληση των δεδουλευμένων των εργαζομένων, διαφορετικά θα προχωρήσουμε σε οποιασδήποτε μορφής κινητοποίηση – συμπαράσταση στους εργαζόμενους κρίνουμε σκόπιμη, προκειμένου να λυθεί το πρόβλημά των και να επανέλθει η εύρυθμη λειτουργία των παιδικών σταθμών.

Η Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των παιδιών των Παραρτημάτων του Ν.Π.Δ.Δ «Δημοτικοί Βρεφονηπιακοί – Παιδικοί Σταθμοί Δήμου Δάφνης – Υμηττού».


Διαβάστε περισσότερα!

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Συζήτηση: Τι συμβαίνει με τους Ζαπατίστας; (16/5, 19:30)

«Τι συμβαίνει στο Μεξικό; Τι συμβαίνει με τους Ζαπατίστας;»

με ομιλητή τον Χαβιέρ Ελοριάγα, συνεκδότη του ζαπατιστικού περιοδικού Rebeldía, στο πλαίσιο της περιοδείας του στην Ευρώπη

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (αμφιθέατρο ΜΑΧ)

ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΜΑÏΟΥ, 7:30 μμ

Συντονισμός: συλλογικότητες αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας

Διαβάστε περισσότερα!

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Σήμερα : Διαδήλωση ενάντια στην κρατική τρομοκρατία

Διαδήλωση Πέμπτη 12 Μαΐου 6 μ.μ, Προπύλαια

Η κυβέρνηση του ΔΝΤ και του Μνημονίου, για να επιβάλει την αντιλαϊκή πολιτική της, καταφεύγει στην αστυνομική βαρβαρότητα και προωθεί τη φασιστική βία.

ΚΑΤΩ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

Στην πανεργατική διαδήλωση της 11ης Μαΐου ορδές αστυνομικών επιτέθηκαν απρόκλητα τραυματίζοντας δεκάδες διαδηλωτές και οδηγώντας στα πρόθυρα του θανάτου τον Γ.Κ.

ΕΞΩ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΟΥΝ ΤΑ ΧΗΜΙΚΑ

ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ

ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και η νεολαία αντιστεκόμαστε στην κυβερνητική επίθεση με τους μαζικούς συντονισμένους αγώνες μας .

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ

Διαβάστε περισσότερα!

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Ξυλοδαρμός διαδηλωτή από ΜΑΤ στην πορεία 11-5-2011

και εδώ το κυρίως κείμενο της ανάρτησης.
Διαβάστε περισσότερα!

Κυβέρνηση κατοχής, κυβέρνηση δολοφόνων

Γιατροί Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας: Προθανάτια κατάσταση 30χρονου διαδηλωτή

Τοπική Επιτροπή ΕΙΝΑΠ Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας
Σήμερα γίναμε μάρτυρες της ατέλειωτης και ασύλληπτης βαρβαρότητας που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση των μνημονίων προκειμένου να καταστείλει κάθε υγιή αντίδραση πολίτη που αντιστέκεται στα σχέδια που απεργάζεται το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και εφαρμόζουν πιστά οι υπηρέτες τους στη χώρα.


Δεκάδες τραυματισμένοι – χτυπημένοι από τα ΜΑΤ διαδηλωτές διακομίστηκαν με το ΕΚΑΒ ή ήλθαν μόνοι τους στο νοσοκομείο μας.

Οι περισσότεροι με θλαστικά τραύματα στο κεφάλι. Ανάμεσά τους 30χρονος διαδηλωτής που διακομίστηκε σε βαριά, προθανάτιο κατάσταση, με ανισοκορία και τεράστιο επισκληρίδιο αιμάτωμα. Αυτήν τη στιγμή χειρουργείται από συναδέλφους μας που αγωνίζονται να σώσουν τη ζωή του.

Καταγγέλλουμε την αστυνομική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα.

Καταγγέλλουμε όλα τα μέλη της Ελληνικής Κυβέρνησης και τον πρωθυπουργό της χώρας για την δολοφονική απόπειρα ενάντια στον συγκεκριμένο συμπολίτη μας που είναι σε βαριά κατάσταση και κινδυνεύει η ζωή του, αλλά και ενάντια σε όλους τους άλλους διαδηλωτές.
Η βία και η καταστολή ενάντια στο λαό που αντιστέκεται έχουν κοντά ποδάρια.
Η κυβέρνηση, με την ασύστολη τακτική του βιασμού όλων των λαϊκών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την επιβίωση, αλλά και με την ωμή άσκηση βίας που άμεσα απειλεί τις ζωές συμπολιτών μας, το μόνο που καταφέρνει είναι να μεγαλώνει το πείσμα και την απόφαση που έχουμε πάρει να αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων για να έχει ο λαός μας ψωμί, παιδεία και ελευθερία.

Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου τιμωρηθούν οι ένοχοι της δολοφονικής απόπειρας! Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου κερδίσει ο λαός μας όλα όσα δικαιούται!

ΠΗΓΗ: Αριστερή Ριζοσπαστική Συνεργασία Ιατρών (Α.Ρ.Σ.Ι.)

Διαβάστε περισσότερα!

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Tο στοίχημα της αποανάπτυξης

Ομιλία-συζήτηση για το στοίχημα της αποανάπτυξης με τον Σερζ Λατούς

Την Τρίτη 10 Μάη στις 19:30 στο Πολυτεχνείο (αμφιθέατρο ΜΑΧ) θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με θέμα «το στοίχημα της αποανάπτυξης» και ομιλητή τον καθηγητή Σερζ Λατούς του Πανεπιστημίου Paris-Sud.

Ο Λατούς σπούδασε φιλοσοφία, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες, έχει διδάξει σε πανεπιστήμια στη Λιλ στη Γαλλία, στο Κονγκό και στο Λάος. Από το 2002 έχει αφιερωθεί στη μελέτη της αποανάπτυξης.
Τη στιγμή που η χρεοκοπία της χώρας είναι χρεοκοπία του μοντέλου ανάπτυξης, ο Λατούς σε ρήξη με το ωφελιμιστικό φαντασιακό του καπιταλιστικού κόσμου, που μας οδήγησε εδώ, προτείνει νέες μορφές κοινωνικής, παραγωγικής και οικολογικής συμβίωσης.
«Η μεγέθυνση και η ανάπτυξη είναι δύο μύθοι της οικονομίας που οδηγούν τον κόσμο στον αφανισμό». Ως εκ τούτου προτείνει την κατασκευή «συμβιωτικών, αυτόνομων, οικονόμων κοινωνιών» με ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει «αναδιανομή, αναδόμηση, μείωση, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση κ.α.». Το πρόγραμμα αυτό - χωρίς να αποτελεί «ετοιμοπαράδοτο μοντέλο»- συνιστά μια «ουτοπία κινητήρια και δημιουργική» για να διερευνήσουμε «τρόπους συλλογικής άνθησης που δε θα καταστρέφουν το περιβάλλον και τον κοινωνικό δεσμό».
Την εκδήλωση συνδιοργανώνουν το Αυτόνομο Στέκι, το περιοδικό Πανοπτικόν, οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, το Παρατηρητήριο Ελεύθερων Χώρων, ο Σπόρος και ο Σκόρος.

Διαβάστε περισσότερα!

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;

Η Μικρή Κινηματογραφική Λέσχη του Στεκιού θα προβάλει την Δευτέρα 9 Μαΐου και ώρα 8.00 μμ την ταινία "Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;" ως ένδειξη τιμής στον μεγάλο ηθοποιό που έφυγε πρόσφατα.
Πρόκειται για μιά σατιρική ταινία του 1971 σε σκηνοθεσία και παραγωγή του Ντίνου Κατσουρίδη και πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο. Τιμήθηκε με 3 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1971 (καλλιτεχνικής ταινίας, σεναρίου και α’ ανδρικού ρόλου).


Υπόθεση
Η ταινία διαδραματίζεται στην περίοδο της Κατοχής. Ο Θανάσης είναι ένας εργάτης εργοστασίου, ο οποίος κοιτάει μόνο την δουλειά του και το πως θα εξοικονομήσει λίγο φαγητό. Αντίθετα η αδελφή του Φρόσω βοηθάει όσο μπορεί την αντίσταση κατά των Γερμανών. Ο Θανάσης θα βρεθεί στο δικαστήριο υπερασπιζόμενος τον ταβερνιάρη της γειτονιάς Θόδωρο. Θα καταδικαστεί όμως ο ίδιος για ψευδορκία, σε είκοσι ημέρες φυλάκιση και θα βρεθεί στο ίδιο κελί με πατριώτες αντιστασιακούς. Ανάμεσά τους είναι και ο γνωστός Ιβάν. Όλοι μαζί αποφασίζουν και δραπετεύουν πλην του Θανάση, που μένει μόνος στο κελί. Όταν ο διοικητής ζητάει τον Ιβάν για ανάκριση, ο υπεύθυνος της φυλακής, έντρομος διαπιστώνει την απόδραση και στην θέση του Ιβάν παρουσιάζει τον Θανάση.

Διαβάστε περισσότερα!

ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΤΩΝ Ο.Τ.Α.

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α. στη συνεδρίασή της την ΤΡΙΤΗ 3 ΜΑΪΟΥ 2011 μπροστά στη νέα επίθεση που έχουν εξαπολύσει η κυβέρνηση και η τρόικα στους εργαζόμενους στο Δημόσιο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, μέσω του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, του «ενιαίου μισθολογίου» αλλά και του «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας», που θεσμοθετεί τη διαρκή λιτότητα και καταδικάζει ολόκληρη την κοινωνία στη φτώχεια και με αφορμή το σχέδιο Νόμου που κατατέθηκε στη Βουλή όπου επιδιώκεται η αύξηση του ωραρίου εργασίας στο Δημόσιο και τους Ο.Τ.Α. από 37,5 στις 40,00 ώρες, αλλά και η βίαια ανατροπή του ωραρίου των Παιδαγωγών στους Βρεφικούς και Παιδικούς Σταθμούς των Ο.Τ.Α. από 30,00 σε 40,00 ώρες την εβδομάδα, αποφάσισε τις πιο κάτω κινητοποιήσεις:


1. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΜΑΪΟΥ 2011: 4ΩΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (από τις 12.00 το μεσημέρι μέχρι τις 4.00 μ.μ.) για ΟΛΟ το προσωπικό των Βρεφικών -Παιδικών Σταθμών των Ο.Τ.Α. Στις 6.00 μ.μ. την πραγματοποίηση ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΥ στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ – ΑΘΗΝΑ με την συμμετοχή όλων των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι Σύλλογοι – Μέλη της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α. προκειμένου να διευκολύνουν τη συμμετοχή των εργαζομένων, κυρίως από την Περιφέρεια, μπορούν να διευρύνουν την απόφαση της Ομοσπονδίας ως προς τις ώρες της Στάσης Εργασίας.



2. ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΜΑΪΟΥ 2011:

Την πραγματοποίηση κοινής Συνέντευξης Τύπου της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α. και του ΠΑ.ΣΥ.Β.-Ν. στις 11.00 το πρωί στα γραφεία της Ομοσπονδίας(Καρόλου 24 – Πλατεία Καραϊσκάκη – Αθήνα – 3ος Όροφος), με θέμα:«Απόσυρση της προωθούμενης νομοθετικής ρύθμισης του Υπουργείου Εσωτερικών για την αύξηση των ωρών εργασίας από τριάντα (30) σε σαράντα (40) στο Παιδαγωγικό – Εκπαιδευτικό προσωπικό των Παιδικών Σταθμών. Δυναμικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων.»

3. ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΙΤΗ 9 και 10 ΜΑΪΟΥ 2011:

Την προκήρυξη 48ΩΡΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ όλων των εργαζομένων στους Βρεφικούς-Σταθμούς των Ο.Τ.Α.

Την ΤΡΙΤΗ 10 ΜΑΪΟΥ 2011 στις 11.00 το πρωί την πραγματοποίησηΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ στα γραφεία της Ομοσπονδίας(Πλατεία Καραϊσκάκη – Αθήνα) και πορεία στο Υπουργείο Εσωτερικών.

4. ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2011:

Συμμετοχή ΟΛΩΝ των εργαζομένων στους Ο.Τ.Α. στην 24ΩΡΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ που έχει προκηρύξει η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και η Γ.Σ.Ε.Ε.

Προσυγκέντρωση των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στις 10.30 το πρωί στα γραφεία της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α. (Καρόλου 24-Πλατεία Καραϊσκάκη-Αθήνα) και συμμετοχή στο συλλαλητήριο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και της Γ.Σ.Ε.Ε. στις 11.00 το πρωί στο ΠΕΔΙΟΝ του ΑΡΕΩΣ.

5. Εξουσιοδότηση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας ανάλογα με την ημερομηνία ψήφισης του σχεδίου Νόμου στην ολομέλεια της Βουλής για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με τη συμμετοχή ΟΛΩΝ των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

6. Κάλεσμα στην Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για την κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων ενόψει της παρέμβασης για την αύξηση του ωραρίου εργασίας, του «νέου μισθολογίου» και των περικοπών στα Επικουρικά Ταμεία και την έκφραση της αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους εργαζομένους των Ο.Τ.Α. και ιδιαίτερα του Παιδαγωγικού προσωπικού.

7. Την πρόσκληση στη Δ.Ο.Ε. και Ο.Λ.Μ.Ε. για την από κοινού αντιμετώπιση των επιπτώσεων στην υποβάθμιση της ποιότητας παροχών στην προσχολική Αγωγή, καθώς από ότι φαίνεται τα επόμενα θύματα της πολιτικής της κυβέρνησης με αύξηση του ωραρίου θα είναι οι Δάσκαλοι και οι Καθηγητές.

Συνάδελφοι,

Οι κινητοποιήσεις μας το επόμενο χρονικό διάστημα πρέπει να αποτελέσουν ιστορικό σταθμό ενάντια στη νεοφιλελεύθερη, αντιλαϊκή πολιτική και μήνυμα αντεπίθεσης των εργαζομένων για μια άλλη πολιτική προς όφελος των εργαζομένων. Πρέπει να δώσουμε ΟΛΕΣ μας τις δυνάμεις για την επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων και συγκεντρώσεων.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

Για την Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α.

Ο Πρόεδρος Ο Αναπλ. Γεν. Γραμματέας

Θέμης Μπαλασόπουλος Ιωάννης Τσούνης

Διαβάστε περισσότερα!

Όχι στην υποβάθμιση του παιδαγωγικού και κοινωνικού ρόλου των Παιδικών Σταθμών

Ανεξάρτητη Αγωνιστική Παρέμβαση
Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα


Αγαπητοί συνάδελφοι, Αγαπητοί γονείς.
Έχουμε φτάσει, ως κοινωνία, σε ένα σημείο που στην κυριολεξία, έχουμε πλέον χάσει το «μπούσουλα».
Ένα χρόνο τώρα που η κυβέρνηση εφαρμόζει το μνημόνιο με την επιτήρηση της τρόικας μας έχει «αλλάξει τα φώτα». Χωρίς να πιάνουν τους οικονομικούς δείκτες για τους οποίους καταργούν κάθε εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα, επιδιώκουν να διαλύσουν ότι ελάχιστο έχει απομείνει από τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους και του Δήμου. Προσπαθούν να στρέψουν την μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης για να πετύχουν το στόχο τους και μας «δουλεύουν» όταν μας λένε ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε». Θύτες και θύματα μας βάζουν όλους σε ένα τσουβάλι γιατί έτσι τους βολεύει.


Είναι αλήθεια πολύ βολικό να λέει η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός, ότι αυξάνοντας τις ώρες εργασίας των εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς, μπορούν να λειτουργούν οι σταθμοί όλη μέρα (από τις 7 το πρωί, ως τις 8 το βράδυ), μιας και η αύξηση του ωραρίου, «μεταφράζεται» σε απλήρωτες εργατοώρες που αντιστοιχούν, όπως ισχυρίζονται, στην πρόσληψη δεκάδων εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς.
Αλήθεια είναι όλα τόσα απλά και βολικά, όπως μας σερβίρονται από τα μέσα ενημέρωσης και την κυβερνητική προπαγάνδα; Αυξάνοντας τις ώρες εργασίας είναι σαν να δίνουν δουλειά σε δεκάδες άνεργους;
Φυσικά και όχι.
Αυτές τις επιπλέον εργατοώρες θα τις καλύψουν οι άνθρωποι που ήδη εργάζονται στους σταθμούς.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται δραματικά (μετά τις συνεχείς περικοπές στις αμοιβές τους), που είδαν να μην αντικαθίστανται οι συνάδελφοί τους που αποχώρησαν για να συνταξιοδοτηθούν - ήδη στους Παιδικούς Σταθμούς του Δήμου μας, είμαστε λιγότεροι, καθώς δεν έχει γίνει καμία πρόσληψη μονίμου προσωπικού, ενώ ο ίδιος ο υπουργός διαβεβαιώνει από τηλεοράσεως ότι δε θα γίνουν προσλήψεις προσωπικού.
Οι ίδιοι άνθρωποι που δε θα έχουν στο εξής οργανική θέση, αλλά ως κρατικοί υπάλληλοι χωρίς ειδικότητα, θα «μπαλώνουν κάθε τρύπα» όπου και όποτε τους ζητηθεί.
Και η κυβέρνηση δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας, η επιπλέον εργασία (εργατοώρες) δε σημαίνει σε καμία των περιπτώσεων, κάποια επιπλέον αμοιβή.
Γιατί αυτό προβλέπει το νομοσχέδιο, οι εργαζόμενοι στους σταθμούς, οι δάσκαλοι των παιδιών σας, οι άνθρωποι που μαγειρεύουν για τα παιδιά, οι άνθρωποι που φροντίζουν για την καθαριότητα και την υγιεινή των σταθμών, να είναι ανά πάσα στιγμή στη διάθεση της υπηρεσίας να προσφέρουν εργασία, όπου τους ζητηθεί.
Και τι ακριβώς θα συμβεί στους Παιδικούς Σταθμούς του Δήμου Βύρωνα; Ποια τα σχέδια, ποιο το πρόγραμμα της Διοίκησης των Παιδικών Σταθμών που ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει μέσα στο μήνα Μάιο εγγραφές παιδιών;
Και το χειρότερο ακολουθεί:
Όλα αυτά τα μέτρα είναι αντίθετα από τις σύγχρονες επιταγές των Επιστημών της Αγωγής και της Εκπαίδευσης. Όλα αυτά τα μέτρα είναι μπακάλικες λογικές που θα πλήξουν, αυτούς που δεν έχουν φωνή για να διαμαρτυρηθούν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Και ποιοι είναι αυτοί;
Μα φυσικά τα παιδιά, τα νήπια και τα βρέφη που φοιτούν στους σταθμούς!
Γιατί τα παιδιά κατά κύριο λόγο, αλλά και οι οικογένειές τους θα κληθούν «να πληρώσουν το μάρμαρο».
Ήδη σε όμορους δήμους, με το πρόσχημα της κακής οικονομικής συγκυρίας, τα δίδακτρα – τροφεία έχουν εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη (150 €, 200 € και σε ορισμένους δήμους ακόμη και 250 €).
Μια σύγχρονη κοινωνία δεν μετατρέπει τους Παιδικούς Σταθμούς σε παιδοφυλακτήρια – ιδρύματα με την παράταση του ωραρίου λειτουργίας τους σε βάρος των παιδιών και των νηπίων για να διευκολύνει δήθεν την εργαζόμενη οικογένεια. Αντίθετα παίρνει μέτρα και εφαρμόζει πολιτικές που βοηθούν τα νέα ζευγάρια, φτιάχνει παιδικούς σταθμούς σε κάθε γειτονιά της πόλης για να μην αποκλείεται κανένα παιδί, προσλαμβάνει εργαζόμενους με σταθερή σχέση εργασίας ώστε να τηρούνται οι αναλογίες παιδιών – παιδαγωγών, εξοπλίζει τους σταθμούς με σύγχρονα παιδαγωγικά μέσα, δημιουργεί κέντρα δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών για τις απογευματινές ώρες, καταργεί τα τροφεία, μειώνει το ωράριο εργασίας της εργαζόμενης μητέρας έτσι ώστε να βρίσκεται περισσότερες ώρες με το παιδί της σε αυτή την τρυφερή ηλικία.
Όλοι όσοι αντιλαμβανόμαστε ότι η κεντρική και η δημοτική εξουσία μας εμπαίζει, μας στερεί το δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή, πρέπει να αντιδράσουμε, να αντισταθούμε, διεκδικώντας όλα όσα μας στερούν και μας ανήκουν.
Οφείλουμε απέναντι στα παιδιά μας, ενωμένοι και αλληλέγγυοι, γονείς και εργαζόμενοι, να απαιτήσουμε ένα καλύτερο μέλλον.
Οφείλουμε απέναντι στα παιδιά μας, να απαιτήσουμε τη δωρεάν σύγχρονη Προσχολική Αγωγή για όλα τα νήπια και βρέφη που ζουν στην Ελλάδα.
Οφείλουμε απέναντι στα παιδιά μας, να ζητάμε το καλύτερο και να μη βολευόμαστε στο ελάχιστο.
Οφείλουμε απέναντι στα παιδιά μας, να κάνουμε ερωτήσεις, να ζητάμε εξηγήσεις, να θέλουμε οι αρμόδιοι, εν προκειμένω η διοίκηση των Παιδικών Σταθμών του Δήμου μας, να λένε την αλήθεια και να μην υπεκφεύγουν «φορτώνοντας» όλα τα δεινά των Παιδικών Σταθμών στην κακή συγκυρία της οικονομικής κρίσης.

Αγαπητοί γονείς – αγαπητοί συνάδελφοι

Έφτασε ο καιρός, τόσο οι εργαζόμενοι στους Σταθμούς, όσο και οι ίδιοι οι γονείς, να αφήσουμε πλέον στην άκρη τα όποια μικροσυντεχνιακά συμφέροντα ή τις «βολικές λύσεις» που μας τάζουν.
Να μην τους αφήσουμε να διαλύσουν και να ισοπεδώσουν τα πάντα.
Να συγκροτήσουμε ένα ανεξάρτητο κίνημα σωτηρίας των δικαιωμάτων μας και των κοινωνικών μας αναγκών.
Να μην επιτρέψουμε να εδραιώσουν ένα κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα διαλύοντας την κοινωνία.
Απαιτούμε να φτιαχτούν και άλλοι παιδικοί σταθμοί, έτσι ώστε κανένα βρέφος και νήπιο να μην μένει έξω από τους Δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς.
Να σταματήσουν οι σπατάλες και η κακοδιαχείριση, να ενισχυθεί η κρατική χρηματοδότηση των ΟΤΑ.
Να υπάρξει κοινωνικός, λαϊκός, έλεγχος για την οικονομική διαχείριση των Δήμων.

Μάιος 2011


Διαβάστε περισσότερα!

Ο ΣΕΡΖ ΛΑΤΟΥΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Πρωτοβουλία για έναν αυτοδιαχειριζόμενο αγρό στο Ελληνικό

Την Δευτέρα 9 Μαϊου, στις 1.30 μμ θα υποδεχτούμε στον χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου Ελληνικού (πρώην Αμερικάνικη Βάση) τον Γάλλο καθηγητή Σερζ Λατούς, που έρχεται στη χώρα μας προσκεκλημένος από μια σειρά συλλογικότητες για να μιλήσει στις 10 Μαϊου, στις 19.30, στο Ε.Μ.Π με θέμα: «Από το δυστύχημα της ανάπτυξης στο στοίχημα της αποανάπτυξης».

Στη συνάντηση θα παρευρίσκεται και ο Δήμαρχος Ελληνικού – Αργυρούπολης Χρήστος Κορτζίδης.
Στην συνέχεια θα «ξεναγήσουμε» τον Σερζ Λατούς στον «αυτοδιαχειριζόμενο αγρό» και στον χώρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, τον οποίο σχεδιάζει να «αξιοποιήσει» η σημερινή κυβέρνηση προωθώντας την εκποίηση, την ιδιωτικοποίηση και την δόμηση της δημόσιας γης στα πλαίσια της «ανάπτυξης» της χώρας.

Ο Σερζ Λατούς θεωρεί ότι:

« …η μεγέθυνση και η ανάπτυξη είναι δύο μύθοι της οικονομίας που οδηγούν τον κόσμο στον αφανισμό» και προτείνει την δημιουργία «συμβιωτικών, αυτόνομων, οικονόμων κοινωνιών» με ένα πρόγραμμα που να περιλαμβάνει «αναδιανομή, αναδόμηση, μείωση, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση κλπ». Η συγκεκριμένη πρόταση δεν αποτελεί «ετοιμοπαράδοτο μοντέλο» αλλά «ουτοπία κινητήρια και δημιουργική» για να διερευνήσουμε «τρόπους συλλογικής άνθησης που δεν θα καταστρέφουν το περιβάλλον και τον κοινωνικό δεσμό».

Την υποδοχή του Σερζ Λατούς οργανώνουν μέλη της «Πρωτοβουλίας για έναν αυτοδιαχειριζόμενο αγρό στο Ελληνικό και της «Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού»

e-mail πρωτοβουλίας: agroselliniko@gmail.com

Διαβάστε περισσότερα!

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011 "ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΗ ΓΑΖΑ "

Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης και η πρωτοβουλία “Ένα καράβι για τη Γάζα” συνδιοργανώνουν εκδήλωση με θέμα

ΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ II – STAY HUMAN
ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΗ ΓΑΖΑ


Στη μνήμη των:
Juliano Mer Khamis (δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου 2011 στη Jenin)
Vittorio Arrigoni, (δολοφονήθηκε στις 15 Απριλίου 2011 στη Γάζα)

Θα προβληθεί η ταινία:
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΡΝΑ (ARNA'S CHILDREN)του Juliano Mer Khamis, 2003

Θ΄ ακολουθήσει συζήτηση με τους:
α) Βαγγέλη Πισσία, από την πρωτοβουλία “Ένα καράβι για τη Γάζα”
β) Dror Feiler, από την πρωτοβουλία “Ship to Gaza, Sweden”

Η βραδιά θα κλείσει με ζωντανή μουσική:
Σόλο σαξόφωνο ο Dror Feiler

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011, 8.00 μ.μ.
Αίθουσα Οργανισμού Προώθησης εξαγωγών (Ο.Π.Ε.),
Μαρίνου Αντύπα 86-88, Άνω Ηλιούπολη

Υ.Γ. Dror Feiler
Ισραηλινής καταγωγής (γεννημένος το 1951 και μεγαλωμένος στα παλιά κοινοτικά κιμπούτζ) είναι σήμερα Σουηδός πολίτης. Ένας από τους μαχητικότερους αντισιωνιστές της εβραϊκής διασποράς, υπεύθυνος της σουηδικής πρωτοβουλίας «΄Ενα καράβι για τη Γάζα», πήρε μέρος στην περσινή αποστολή του «Στόλου της ελευθερίας» για το σπάσιμο της πολιορκίας της Γάζας. Σπούδασε μουσική και μουσικολογία στην Ακαδημία της Στοκχόλμης. Είναι συνθέτης σύγχρονης μουσικής (συμφωνικά έργα, μουσική δωματίου και ηλεκτρο-ακουστικά) και σύγχρονων πολλαπλών μορφών τέχνης (εγκαταστάσεις). Ως σαξοφωνίστας, εντάσσεται στο ρεύμα του απόλυτου αυτοσχεδιασμού, ιδιαίτερα με το παλαιότερό του γκρουπ «Lokomotiv Konkret».



Διαβάστε περισσότερα!

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Το ψήφισμα των ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΔΗΜΟΥ ΔΑΦΝΗΣ - ΥΜΗΤΤΟΥ σχετικά με την επίσχεση εργασίας

ΨΗΦΙΣΜΑ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Οι Σύλλογοι Υπαλλήλων Δάφνης - Υμηττού συμπαραστεκόμαστε και καλύπτουμε τους συναδέλφους μας των Νομικών Προσώπων που έχουν εξαγγείλει για την Τρίτη 3/5/2011 επίσχεση εργασίας οι οποίοι, παράνομα και καταχρηστικά , είναι απλήρωτοι εδώ και δύο μήνες. Ακόμα και το δώρο Πάσχα δεν πληρώθηκαν, με διάφορα προσχήματα (επίτροπος- προϋπολογισμός-μηχανογράφηση κλπ) το ουσιαστικό όμως είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχουνε λεφτά εξαιτίας της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα απέναντι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (ανάθεση αρμοδιοτήτων χωρίς την απαιτούμενη χρηματοδότηση συν την περικοπή πόρων)με ευθύνη και των Δημάρχων οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα για την διεκδίκησή τους.

Δεν μας έφταναν τα δεινά που μας φόρτωσε η κυβέρνηση ακόμα και με το νόμο για την τοπική διοίκηση (Καλλικράτη) έχουμε και τους υπεύθυνους Προέδρους των Νομικών Προσώπων και το Δήμαρχο Δάφνης – Υμηττού που ενώ θα έπρεπε τουλάχιστον από το Γενάρη του 2011 να φροντίσουν για την οργάνωση των δύο νέων Νομικών Προσώπων και για την οικονομική επάρκεια αυτών έστω μόνο για τη μισθοδοσία των υπαλλήλων και την έγκαιρη οργάνωση της μηχανογράφησης δυστυχώς δεν έκαναν τις απαιτούμενες ενέργειες ώστε να μη μείνουν οι συνάδελφοί μας απλήρωτοι, παρά τις συνεχείς πιέσεις από τα δύο Σωματεία και την πρότασή μας για διάλυση όλων των Νομ. Προσώπων και την ένταξη όλων των υπαλλήλων και των Υπηρεσιών στο Δήμο.
Η πρότασή μας δυστυχώς δεν έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου, συμπολίτευσης και μείζονος αντιπολίτευσης και η οποία αν γινόταν αποδεκτή τουλάχιστον τέτοιου είδους προβλήματα θα τα είχαμε αποφύγει και οι συνάδελφοί μας δεν θα ήταν απλήρωτοι κοντά δύο μήνες τώρα και ποιος ξέρει πότε τελικά θα πληρωθούν.
Δηλώνουμε προς κάθε υπεύθυνο (Δήμαρχο - Πρόεδρο Νομικών Προσώπων ) ότι εάν μέχρι την 4 – 5 Μαΐου δεν έχουν πληρωθεί οι συνάδελφοί μας θα προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε μορφή – κινητοποίηση κρίνουμε σκόπιμη προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα της πληρωμής των συναδέλφων μας.

Για τα Δ.Σ.
ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ

ΣΠΥΡΟΣ ΡΑΔΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΣΙΜΠΟΥΚΟΓΛΟΥ


Διαβάστε περισσότερα!

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

ΣΕ ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΔΑΦΝΗΣ - ΥΜΗΤΤΟΥ

Κλείνουν τους παιδικούς

Σε επίσχεση εργασίας προχωρούν από σήμερα οι εργαζόμενοι στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου του Δήμου Δάφνης - Υμηττού, διεκδικώντας δεδουλευμένα. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τους συνολικά 120 εργαζομένους που απασχολούνται στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, τα ΚΑΠΗ, το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών, το Πνευματικό Κέντρο και τον Αθλητικό Οργανισμό, οι οποίοι είναι απλήρωτοι από τις 15 Μαρτίου.

Εντονη η ανησυχία των γονέων που δεν θα έχουν πού να αφήσουν τα παιδιά τους «Αρχικά μας διαβεβαίωσαν ότι πριν από το Πάσχα θα πληρωθούμε, μετά μας είπαν μέχρι τη Μ. Τετάρτη, αλλά κάναμε Πάσχα όχι μόνο χωρίς δώρο, αλλά και χωρίς μισθό. Τώρα μας λένε ότι το αργότερο μέχρι την Παρασκευή θα μας έχουν ξοφλήσει τα δεδουλευμένα. Ομως, όπως είναι φυσικό, είμαστε δύσπιστοι», λέει στην «Ε» ο πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων του Δήμου Υμηττού και μέλος του γενικού συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ Κώστας Τσιμπούκογλου, υπογραμμίζοντας ότι «μόνο αν πληρωθούμε, θα σταματήσουμε την επίσχεση εργασίας». Υποστήριξε μάλιστα ο κ. Τσιμπούκογλου ότι «συνάδελφοι δέχονται, τόσο από τον δήμο όσο και από τις διοικήσεις των Νομικών Προσώπων, πιέσεις να σταματήσουν την επίσχεση».

Ο δήμαρχος Δάφνης - Υμηττού Μιχάλης Σταυριανουδάκης είπε στην «Ε»: «Οι εργαζόμενοι θα πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους το συντομότερο δυνατό. Με τον "Καλλικράτη" προβλέπεται ότι κάθε δήμος μπορεί να έχει έως δύο Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, η διαδικασία της συνένωσης των Νομικών Προσώπων είναι χρονοβόρα, γι' αυτό και μόνο έχουν καθυστερήσει οι πληρωμές των εργαζομένων».

Οι σύλλογοι υπαλλήλων Δήμου Δάφνης και εργαζομένων Δήμου Υμηττού σε ανακοίνωση που εξέδωσαν χθες αναφέρουν: «Αν μέχρι τις 4 ή 5 Μαΐου δεν έχουν πληρωθεί οι συνάδελφοί μας, θα προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε κινητοποίηση κρίνουμε σκόπιμη για να λυθεί το πρόβλημα».

Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί έχει προκαλέσει την έντονη ανησυχία των γονέων: «Μόνο στους 3 παιδικούς σταθμούς του Δήμου Υμηττού πηγαίνουν 120 παιδιά. Κατανοούμε τους εργαζομένους που είναι απλήρωτοι, αλλά και εμείς ως εργαζόμενοι γονείς δεν έχουμε πού να αφήσουμε τα παιδιά μας, γι' αυτό και περιμένουμε από τον δήμο να δώσει άμεση λύση στο μεγάλο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί. Αν αναγκαστούμε να πάμε τα παιδιά μας σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς θα πρέπει να πληρώνουμε τον μήνα περίπου 300-350 ευρώ», λέει στην «Ε» η Αννα Δρακοτού, εκπρόσωπος γονέων των τριών παιδικών σταθμών Υμηττού. Τόνισε μάλιστα ότι «αν δεν δοθεί άμεσα λύση θα κάνουμε αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη».

Ναυ.Καρ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 3/5/2011

Διαβάστε περισσότερα!

Να τα χιλιάσουμε;

Να τα χιλιάσουμε; Μάλλον για κάτι παραπάνω πηγαίνουμε. Χθες, Δευτέρα, ξεπεράσαμε τις 5.000 προβολές του ιστολογίου μας ένα μέγεθος καθόλου ευκαταφρόνητο για τους 7 μήνες λειτουργίας του. Μόνο το Σαββατοκύριακο δεχτήκαμε 218 επισκέψεις στο ιστολόγιο του Στεκιού της Χαραυγής.

Παρ' όλα τα λίγα μέσα που διαθέτουμε φαίνεται ότι ο συγκεκριμένος ιστότοπος έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη αρκετών και πλέον απευθύνονται σε αυτόν για την ενημέρωσή τους. Είμαστε βέβαια στην αρχή. Η συλλογικότητα του Στεκιού έχει πολλά ακόμα να προσφέρει και σε αυτά θέλει τη συμμετοχή κάθε κατοίκου και δημότη του ενιαίου πλέον Δήμου Δάφνης-Υμηττού. Γιατί η παραγωγή πρωτογενούς πολιτικής είναι το στοίχημα το οποίο θέλουμε να κερδίσουμε. Αλλά είπαμε είμαστε ακόμη στην αρχή!

Διαβάστε περισσότερα!

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Ιάκωβος Κουμής 1956-1980 - Τριάντα Χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσεις

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το βιβλιοπωλείο Το Παραμύθι, το περιοδικό Τετράδια, ο σύλλογος Φίλοι του Πυριτιδοποιείου και η Πρωτοβουλία για την Εθνική Αυτοδιάθεση και την Κοινωνική Αλληλεγγύη σας προσκαλούν την Τετάρτη 4 Μαΐου 2011 στις 8:00 μ.μ.στο Πνευματικό Κέντρο «Γιάννης Ρίτσος», οδός Δημαρχείου 17 και Κουντουριώτου γωνία, στο Αιγάλεω, στην εκδήλωση που οργανώνουν:
Ιάκωβος Κουμής 1956-1980
Τριάντα Χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσεις
Ο σύντομος βίος και η πολιτεία ενός συνειδητού νέου αγωνιστή που δολοφονήθηκε από τα ΜΑΤ στην επέτειο του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1980




Για τον Ιάκωβο Κουμή θα μιλήσουν οι:

Λουκάς Αξελός, συγγραφέας, διευθυντής του περιοδικού «Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου, Έρευνας και Κριτικής»

Δημήτρης Παπαχρήστος, συγγραφέας, διευθυντής του περιοδικού «Πολίτες»

Παύλος Χατζηπαύλου, σύντροφος του Ιάκωβου Κουμή, συνεργάτης του περιοδικού «Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου Έρευνας και Κριτικής»

Συντονίζει ο Πέτρος Παπανικολάου, γιατρός



Διαβάστε περισσότερα!

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Τιμή στον Λάκη Σάντα !

Μια εμβληματική μορφή της Εθνικής Αντίστασης, ο Λάκης Σάντας, ο άνθρωπος που μαζί με τον Μανώλη Γλέζο κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, απεβίωσε χθες, σε ηλικία 89 ετών, ένα μήνα πριν από τη συμπλήρωση 70 χρόνων από το κατέβασμα της "σβάστικας" από τον ιερό βράχο.
Ο Απόστολος Φιλίππου Σάντας γεννήθηκε στις 22/2 του 1922 στη Λευκάδα.Αξίζει να παρακολουθήσουμε την αφήγησή του για την πρώτη ίσως πράξη αντίστασης στους Γερμανούς κατακτητές:

"Όταν το Μέτωπο της Μακεδονίας έσπασε και η Μπότα των Ναζί κατέβαινε και μας πλάκωνε στο στήθος, η πρώτη μου σκέψη ήταν να φύγω με τα υποχωρούντα στρατεύματα για την Αίγυπτο για να συνεχίσω εκεί τον πόλεμο. Λογάριασα, όμως, χωρίς τα Στούκας, τα οποία δεν άφησαν ούτε καρυδότσουφλο στον Σαρωνικό κόλπο. Κι έτσι, ανάμεσα στις φλόγες και στις βόμβες των Στούκας, είδα να βυθίζονται οι ελπίδες μου για την Αίγυπτο, κι έμεινα.
Μπήκαν στην Αθήνα μας μια Κυριακή κι έστησαν αμέσως την πολεμική τους σημαία σ' έναν ψηλό κοντό, πάνω στα αθάνατα μάρμαρα της Ακρόπολης. Άπειρα μάτια ελληνικά εδάκρυσαν το πρωινό εκείνο, βλέποντας το σύμβολο των Ούννων να λερώνει το μοναδικό μνημείο του πολιτισμού και της λευτεριάς, τον Παρθενώνα.
Έτσι εδάκρυσαν και τα δικά μου. Μα... ύστερα τα βλέφαρά μου σφίχτηκαν κι άστραψαν από μια φλόγα που θα μπορούσε να λιώσει και ατσάλι ακόμη, κι ήταν αυτή, η φλόγα της συγκρατημένης λύσσας εναντίον τους.
Ήταν η φλόγα που μου έλεγε ότι κάτι πρέπει να τους κάνω. Κάτι μεγάλο, κάτι που να τους μαστιγώσει σε εκείνα τα αγέρωχα γουρουνίσια μούτρα τους, κάτι προσβλητικό, κάτι που να τους κάνει να κατεβάσουν εκείνα τα κρύα γαλανά, χωρίς οίκτο κτηνώδη μάτια τους. Κάτι συμβολικό που να τους χτυπήσει όλους μαζί σαν χώρα, σαν λαό, και προ παντός, σαν στρατό.
Την ίδια φλόγα είδα τότε στα μάτια πολλών φίλων μου, αλλά προ παντός τη διέκρινα και την γνώρισα στα μάτια του Μανώλη του Γλέζου, του συμμαθητή μου. Κυτταχτήκαμε στα μάτια και χωρίς κουβέντες συνεννοηθήκαμε. Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τι θα κάνομε. Εν τω μεταξύ, οι Ναζίδες είχαν αρχίσει επιχειρήσεις εναντίον της Κρήτης. Πηγαίναμε στο Φάληρο μόνοι μας και μπρος στα αφρισμένα κύματα σκεφτόμαστε τι να τους κάνομε ακούγοντας από πάνω μας τη Λουφτβάφε να μεταφέρει αλεξιπτωτιστές για την Κρήτη.
Οι μέρες περνούσαν... Είχε περάσει ένας μήνας που κατέλαβαν την Αθήνα και η Κρήτη είχε λυγίσει. Πολεμούσαν ακόμη τα παλικάρια μας μαζί με τους Εγγλέζους σε μερικά σημεία.
Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κυττούσαμε. Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη.
Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρομε. Να την γκρεμίσομε και να την ξεσχίσομε και να πλύνομε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ' αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας.
Ήταν πολύ απλό μα και πολύ Μεγάλο. Μια σημαία σήκωσε στις 25 Μαρτίου 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, μια σημαία θα κατεβάζαμε και μεις στις 31 Μαϊου 1941. Συμβολικό το πρώτο, συμβολικό και το δεύτερο. Μια φούχτα άνθρωποι τότε απειλούσαν την Πανίσχυρη Τουρκική Αυτοκρατορία. Δυο παιδιά εμείς, θα προσβάλλαμε το φοβερό τότε Γ΄ Ράιχ. Και βάλαμε σ' ενέργεια αμέσως το σχέδιο.
Πήραμε απ' την Εθνική Βιβλιοθήκη τη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια και διαβάσαμε στη λέξη Ακρόπολις. Εκεί είδαμε όλες τις σπηλιές ή τρύπες που έχει ο βράχος της Ακροπόλεως από την εποχή εκείνη και καταλάβαμε ότι μόνον από ένα σπήλαιο -που είναι στο εσωτερικό του βράχου της Ακροπόλεως και λέγεται Πανδρόσειον άντρον" και στο οποίο κατά τη Μυθολογία εκατοικούσε ο ιερός όφις της θεάς Αθηνάς και του πήγαιναν οι ιέρειες του ναού του Παρθενώνα και έτρωγε μηλόπιττες στις εορτές των Παναθηναίων- ότι μόνον απ' αυτήν την τρύπα, που έβγαινε σε ένα βάθρο δίπλα στο Ερεχθείο, θα μπορούσαμε να ανεβούμε στην Ακρόπολη χωρίς να μας δουν οι Γερμανοί φρουροί. Την άλλη μέρα κιόλας πήγαμε και ανεβήκαμε σαν επισκέπτες στην Ακρόπολη και είδαμε πού ακριβώς είναι αυτή η σπηλιά από την οποία θα ανεβαίναμε την νύκτα. Πέρασε κι αυτή η ημέρα και ήλθε η επομένη, η 30ή Μαϊου 1941. Είχαμε ακούσει το βράδυ από το ραδιόφωνο το Λονδίνο που μας είπε ότι η Κρήτη εγκατελείφθη πια.
Πρωί πρωί οι Ούννοι με τις εφημερίδες τους και με προκηρύξεις μας ανήγγειλαν γεμάτοι κομπασμό και υπερηφάνεια ότι κατέλαβαν και την τελευταία γωνιά της Ελλάδας, την ηρωική Κρήτη.
Δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που ένιωθα, μα μου φαίνεται πως ήταν ένα παράπονο μαζί με δυνατό πυρετό. Περίμενα μ' αγωνία να βραδιάσει. Επιτέλους βράδιασε. Συναντηθήκαμε με τον Μανώλη και ξεκινήσαμε. Όπλα δεν είχαμε τότε. Είχα πάρει μαζί μου μόνον ένα φαναράκι ηλεκτρικό κι ένα μαχαιράκι. Φτάσαμε. Κάναμε μια βόλτα στα Προπύλαια μέχρι να φτάσει η ώρα 9:30 μ.μ. Τότε είδαμε τους Γερμαναράδες να είναι μαζεμένοι μέσα στο δωμάτιο της εισόδου και να πίνουν κρασί και μπίρες, έχοντας και μερικές κακές Ελληνίδες, απ' αυτές που πουλάν τον έρωτά τους στα Προπύλαια που είχαν το Φρουραρχείο. Ακούγαμε απόμακριά τα κτηνώδη χάχανά τους και τα τραγούδια τους και σφίγγαμε ακόμη περισσότερο τα δόντια μας. Όταν έφτασε η ώρα, κυτταχθήκαμε. Ίσως να μην ξαναβλέπαμε τον ήλιο ν' ανατέλλει. Είναι αλήθεια ότι νιώθαμε ένα δυνατό χτυποκάρδι μα αυτό δεν ακουγόταν παραέξω. Τα στήθη μας τα ελληνικά το πνίγανε. Είναι γλυκός ο θάνατος όταν πεθαίνεις για τα ιδανικά σου. Σ' αυτές τις στιγμές δεν έχεις παρά να θυμηθείς την Ιστορία. Να θυμηθείς τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, να θυμηθείς τον Αθανάσιο Διάκο ή το Μεσολόγγι ή τον πόλεμο της Αλβανίας κι είσαι εντάξει. Σφίξαμε τα χέρια, πηδήξαμε τα σύρματα, μπήκαμε ανάμεσα στα δέντρα. Συρθήκαμε με την κοιλιά και φτάσαμε στη σπηλιά. Μπήκαμε μέσα ψηλαφητά κρατώντας και την αναπνοή μας ακόμη. Αρχίσαμε να σκαρφαλώνομε ως τα μαδέρια της σκαλωσιάς που είχαν φτιάξει οι αρχαιολόγοι για ανασκαφές.
Κάτω μας το βάραθρο άνοιγε το μαύρο του στόμα να μας καταπιεί στο πρώτο ξεγλίστρημα. 40 μέτρα κάτω κατέβαινε η σπηλιά και κατόπιν ανοιγότανε το χείλος ενός ξεροπήγαδου, άλλα καμιά δεκαριά μέτρα. Σιγά-σιγά σκαρφαλώσαμε και κάνοντας μια τελευταία έλξη βγήκαμε στο επάνω βάθρο. Ανεβήκαμε μερικά μαρμάρινα σκαλιά και σηκώσαμε τα κεφάλια μας να δούμε.
Ήταν ένα τέταρτο το φεγγάρι. Και καθώς το ασημένιο του φως έλουζε τα ιερά εκείνα μνημεία του άπαντου της Τέχνης και της Ομορφιάς, νιώσαμε μέσα μας ν' ατσαλώνομε. Είδαμε με τα μάτια της ψυχής μας τους αθάνατους προγόνους μας να στέκονται σιωπηλοί και μεγαλοπρεπείς μες στις χλαμύδες τους τριγύρω μας και να μας κυττάνε ερωτηματικά αν θα κάνομε το καθήκον μας ή όχι. Αν και δεν πολυπιστεύω στο μοιραίο, εν τούτοις εκείνες τις στιγμές νομίζω ότι το μοιραίο της φυλής μας έριξε τον κλήρο σε μας...
Προχωρήσαμε συρτά με την κοιλιά. Μας χώριζαν περίπου 50-60 μέτρα απ' τον κοντό που είχαν τη σημαία τους. Χωριστήκαμε και πηγαίναμε ανάμεσα στα μάρμαρα, πετώντας κάθε τόσο πέτρες μήπως ήταν κανένας Γερμανός σκοπός κρυμμένος. Όταν φτάσαμε κοντά στον κοντό είδαμε την ξύλινη σκοπιά τους. Πετάξαμε πάλι κάνα-δυο πέτρες κι όταν είδαμε ότι ήταν ησυχία σηκωθήκαμε όρθιοι και προχωρήσαμε θαρρετά. Φτάσαμε στον κοντό.
Ψηλά κυμάτιζε η σημαία τους. Λύσαμε το συρματόσχοινο και τραβήξαμε για να την κατεβάσομε. Μα την είχαν μπλέξει στην κάτω άκρη της με τα τρία συρματόσχοινα που στήριζαν τον κοντό. Κρεμόμαστε κι οι δυο για να την κατεβάσομε μα δεν κατέβαινε. Αρχίσαμε τότε με τη σειρά να σκαρφα- λώνομε στον σιδερένιο κοντό για να την φτάσομε και να την κόψομε. Μα ήταν 20 μέτρα ο κοντός και λείος κι ήταν αδύνατο να την φτάσομε. Κουρασμένοι σταθήκαμε για λίγο κι απογοητευτήκαμε, σκεφτόμαστε τι να κάνομε.
Να φύγομε χωρίς την σημαία τους λάφυρο, δεν το σκεφτήκαμε ούτε μια στιγμή. Και μέσα στην ένταση της σκέψης μας, σκεφτήκαμε ότι πρέπει να σπάσομε τα τρία συρματόσχοινα για να μπορέσομε να την κατεβάσομε.
Αρχίσαμε τότε με τα χέρια μας, με τα δόντια μας, με ό,τι μπορούσαμε να προσπαθούμε να ξεκολλήσομε τα συρματόσχοινα απ' τους σκουρασμένους χαλκάδες με τους οποίους κρατιότανε στα γύρω μάρμαρα. Κραυγή ενθουσιασμού μου ξέφυγε όταν έσπασε το πρώτο. Κατόπιν έσπασε και το δεύτερο και μετά το τρίτο. Αμέσως ξεμπλέξαμε τα συρματόσχοινα και τότε το μισητό σύμβολο του φασισμού κατέβηκε. Ήταν μια τεράστια σημαία 4 μ. μήκος και 2 μ. πλάτος. Στη μέση είχε τον αγκυλωτό σταυρό και στην απάνω άκρη τον γοτθικό πολεμικό σταυρό του Κάιζερ.
Με λύσσα την κόψαμε απ' το συρματόσχοινο και την μαζέψαμε. Σχίσαμε από ένα κομμάτι απ' τον αγκυλωτό σταυρό. Την υπόλοιπη την κάναμε ρολό και την πήραμε. Είχαν περάσει τρεις ώρες περίπου απ' την ώρα που είχαμε ξεκινήσει. Το φεγγάρι είχε χαθεί και μαζί μ' αυτό και οι οπτασίες των προγόνων μας ευχαριστημένες. Ο αέρας μας δρόσιζε τα φλογισμένα πρόσωπά μας και μας έφερνε από μακριά τα χάχανα των Γερμαναράδων.
"Α! τώρα γελάστε και τραγουδείστε όσο θέλετε, αύριο το πρωί θα τα πούμε", σκέφτηκα.
Κατεβήκαμε απ' το ίδιο μέρος. Για να την πάρομε μαζί μας ήταν αδύνατο γιατί η ώρα της κυκλοφορίας είχε περάσει. Τότε αποφασίσαμε να την κρύψομε μέσα στην ίδια τη σπηλιά, κάτω στο ξεροπήγαδο. Κατεβήκαμε σιγά σιγά μέχρι κάτω, φτάσαμε στο χείλος του ξεροπήγαδου και την πετάξαμε όπως ήταν, τυλιγμένη σε μπόγο, μέσα. Ακούσαμε τον γδούπο της και ησυχάσαμε.
Ανεβήκαμε πάλι και φύγαμε σιγά σιγά, πηγαίνοντας σύρριζα στον τοίχο και προσέχοντας μην συναντήσομε καμιά γερμανική περίπολο. Όταν βρισκόμαστε στη μέση του δρόμου περίπου για το σπίτι μας, μας σταμάτησε ξαφνικά με το πιστόλι στο χέρι ένας Έλληνας αστυνομικός που φύλαγε σκοπός σ' ένα δημόσιο ταμείο.
Στην αρχή σκέφτηκα να του επιτεθώ με το μαχαίρι. Αλλά κατόπιν του μιλήσαμε ευγενικά και θαρρετά και του δώσαμε να καταλάβει ότι πρέπει να μας αφήσει να πάμε στα σπίτια μας χωρίς βέβαια να του πούμε τίποτε για το ζήτημα της σημαίας. Μας άφησε και φύγαμε. Φτάσαμε στα σπίτια μας, καθησυχάσαμε τους δικούς μας που μας περίμεναν γεμάτοι αγωνία μη ξέροντας πού είμαστε. Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα. Και το πρωί ήρθε ο Μανώλης και ανεβήκαμε στην ταράτσα του σπιτιού μου και κυττούσαμε την Ακρόπολη. Μέχρι τις 11 π.μ. της 31ης δεν υπήρχε σημαία στην Ακρόπολη, όπως έλεγαν τώρα τελευταία μετά την απελευθέρωση οι Έλληνες φύλακες της Ακροπόλεως. Η γερμανική φρουρά, η οποία απετελείτο από 20 περίπου άνδρες τα είχε χάσει. Πανικός στο γερμανικό στρατηγείο. Οι κούρσες πήγαιναν κι έρχονταν. Τι έγινε η πολεμική τους σημαία; Ποιος τόλμησε να την πειράξει; Κατά τις 11 η ώρα πήγαν και βάλαν μιαν άλλη στη θέση της πιο μικρή. Με τις απογευματινές εφημερίδες βροντοφωνήσανε οι Γερμανοί τις κυρώσεις τους. Επήραν τα δακτυλικά μας αποτυπώματα απ' το σιδερένιο κοντό και μας κατεδίκασαν ερήμην σε θάνατο (γιατί δεν μας ήξεραν). Επίσης όλους τους τυχόν συνενόχους μας. Μας επικήρυξαν και με χρηματικό ποσόν. Περιόρισαν τις ώρες κυκλοφορίας των πολιτών και απέλυσαν τον αρχηγό της Αστυνομίας και τους διοικητές των αστυνομικών τμημάτων της περιφερείας της Ακροπόλεως.
Επίσης, συνέλαβαν όλους τους Έλληνες φύλακες της Ακροπόλεως, τους οποίους όμως άφησαν ελευθέρους, αφού εξήτασαν τα αποτυπώματά τους και τους ανέκριναν, τη δε φρουρά τους την κατεδίκασαν εις θάνατον και την εξετέλεσαν. Μου φαίνεται πως βγήκαν λίγο ξινά τα γλέντια των Γερμαναράδων για τον θρίαμβο της Κρήτης... Αμέσως το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή στην Αθήνα και στον Πειραιά και στα περίχωρα και κατόπιν σ' ολόκληρη την Ελλάδα. Το Λονδίνο και το Κάιρο την άλλη νύχτα έπλεξαν εγκώμια γι' αυτό.
Θα νιώσω άραγε άλλη φορά τα συναισθήματα που ένιωθα εκείνες τις ημέρες όταν άκουγα γύρω μου παντού τους Έλληνες με υπερηφάνεια και ειρωνεία για τους Γερμανούς να μιλούν για το γεγονός αυτό και να το χαρακτηρίζουν παίρνοντας κουράγιο για την αρχή του καινούργιου πολέμου της Αντίστασης. Έβλεπες παντού τον κόσμο να έχει αναθαρρήσει, να περπατάει με ψηλά το κεφάλι, ξέροντας καλά ότι το καζάνι άρχισε να βράζει πάλι...
Κι έτσι αρχίσαμε...
Έπειτα από 8 μήνες επεχείρησα να φύγω για την Αίγυπτο για να πάω στο στρατό να πολεμήσω πιο ενεργά μαζί με τον Μανώλη κι έναν άλλο φίλο μου. Μα, ύστερα από προδοσία, μας έπιασαν οι Γερμανοί. Μας κλείσανε στις φυλακές. Τότε σκέφτηκα ότι αν είχαν την εξυπνάδα να παραβάλουν τα δακτυλικά μας αποτυπώματα, όλα θα τελείωναν. Αλλά δεν την είχαν, ευτυχώς.
Καθίσαμε λίγο καιρό στις φυλακές, όπου περάσαμε του κόσμου τα μαρτύρια (ξύλο ανηλεές, σχεδόν καθημερινό ντους με κρύο νερό έξω στο κρύο κ.λπ.) αποτέλεσμα των οποίων ήταν, όταν βγήκαμε, τον Απρίλιο του 1942, ύστερα από μια αμνηστία που μας συμπεριέλαβε, να κάνει ο Μανώλης αιμοπτύσεις.
Μόλις βγήκα απ' τη φυλακή, οργανώθηκα για καλά (είχε φουντώσει εν τω μεταξύ το κίνημα της Αντίστασης) κι άρχισα να κάνω χίλιες δουλειές, από κόλλημα προκηρύξεων και γράψιμο στον τοίχο μέχρι μεταφορά όπλων και κρύψιμο, κ.λπ.
Το καλοκαίρι του 1943 ένας χαφιές των SS με γνώρισε και κουβάλησε αρκετούς από δαύτους να με πιάσουν. Τους ξέφυγα, πηδώντας από παράθυρο σε παράθυρο κι από ταράτσα σε ταράτσα και βγήκα στο Αντάρτικο. Κατατάχθηκα στον ΕΛΑΣ και τοποθετήθηκα στην περιοχή Στερεάς Ελλάδας.
Έλαβα μέρος σε αρκετές μάχες παρατάξεως με τους Ναζίδες και σε πολλές επικίνδυνες αποστολές και κανόνισα αρκετούς Γερμαναράδες, τραυματίσθηκα δε στο στήθος (αριστερό ημιθωράκιο) πάνω απ' την καρδιά από τυφλό τραύμα βλήματος. Αυτή είναι η ιστορία της συμβολής μου στην Αντίσταση του λαού μας, εν ολίγοις. Αλλά τι είναι αυτά μπροστά στις υπέροχες σελίδες που έχει γράψει ο ελληνικός λαός στα τέσσερα αυτά χρόνια της πιο σκληρής και ανελέητης σκλαβιάς που είδαμε ποτέ στην ιστορία μας; Κάθε πέτρα και κάθε αγκωνάρι, κάθε δρόμος και κάθε πεζοδρόμιο έχει γραμμένη απάνω μιαν ολόκληρη ιστορία ηρωισμού και θυσίας για τη λευτεριά, από γνωστούς και άγνωστους μάρτυρες, ήρωες, ατσάλινες ψυχές που ξεψυχάγανε προφέροντας το όνομα της Ελλάδας μας και φωνάζοντας "Θάνατος στο φασισμό!!!". Οι βουνοκορφές πάλι κι οι ράχες αχολογούν ακόμα απ' τις κλαγγές των όπλων κι απ' τα κλέφτικα τραγούδια των λεβεντόκορμων ανταρτών και κάθε στενό και κάθε ρέμα μυρίζει μπαρούτι ακόμη, απ' αυτό που έπεφτε καυτό απάνω στις γερμανικές φάλαγγες κάθε λεπτό και τους έκανε, αλαφιασμένοι να μην ξέρουν από πού να φυλαχτούν, νομίζοντας ότι κάθε πεύκο και κάθε έλατο ζωντανεύει κι είναι αντάρτης, εκδικητής!!!
Θα μπορούσα να λέω ολόκληρα μερόνυχτα, είναι τόσα πολλά."

Διαβάστε περισσότερα!